Şu anki yaşamımızda çoğu kişi tarafından pazar kültürü pek bilinmese de hâlâ bu değerin kıymetini bilen güzel insanlar var, çok şükür ki var. Ben de annem sayesinde pazar kültürüyle büyümüş bir çocuktum. Çocukluğumda annemle her cuma mahallemizde kurulan pazara giderdik. Pazara gittiğimizde ilk başta korkardım pazarcı amcaların seslerinden. Ama sonra alışınca hoşuma gitmeye başlardı, pazarcı amcalar annem onların tezgahlarından alışveriş yaparken bana da hediye olarak sattıkları meyvelerden verirlerdi, yolda yiyeyim diye. O meyve diğer yediğim meyvelerden o kadar lezzetli gelirdi ki, tarifi yok.Maalesef ki yaşam koşullarından dolayı artık pazara gidemez oldum. Geçen gün bir fırsat yaratıp pazara gittim. Baktım ki her şey aynı, aynı çocukluğumdaki gibi. Yine gülen yüzlü pazarcı amcalar -hâla pazarcı amca diyorum çünkü her şey eskisi gibi-, yine annesinin elinden tutmuş korkarak yürüyen ama bir o kadar da meraklı çocuklar.
Bu eşsiz, nadide, güzel kültürümüzü kaybetmemek adına pazarlara gidelim, pazarcı amcalarla sohbet edelim, aldığımız en taze sebze mevyeleri evimizde ailemizle, eş dostla keyifle yiyelim. Pazarlar, mahalleyi bir arada tutan değerlerden biridir. Bu değeri kaybetmemek dileğiyle...
